vagantes
  • Vagantes
  • MARKTEN
  • De Webkraam
  • Reizen
  • Lezingen
  • Dante
  • Wie ben ik
  • Foto's
  • Het jaar rond
  • Blog
  • Contact
  • Links

Paul van Vliet

1/5/2023

0 Comments

 

Op 25 april jl. overleed Paul van Vliet.
Geboren en getogen Hagenaar, bekend en geliefd cabaretier en bovenal aardig mens.
Het bericht van zijn dood kwam onverwachts, ondanks zijn hoge leeftijd. Ik hoorde het toen ik in de auto zat en luisterde naar het programma ' Spraakmakers' op Radio 1.
In het nieuws van 10 uur werd er nog niets over gezegd, een half uur later opende de nieuwslezer ermee. Toen Spraakmakers na het nieuws weer door ging, gaf presentatrice Ghislaine Plag aan dat iedereen daar aan tafel toch wel aangeslagen was door het bericht. Er volgde een rondje herinneringen aan Paul van Vliet, waarna de draad van het programma weer werd opgepakt.
Ook ik was geschrokken en geroerd.
Ik groeide op in het Den Haag van de jaren zestig, de tijd waarin Paul van Vliet begon met zijn 'Theatertje'  PePijn in de Nieuwe Schoolstraat. Ik herinner mij nog levendig het bericht van de brand van het Theater voor Kunsten & Wetenschappen, vlakbij het toenmalige Staatsspoor in Den Haag. Op 18 december 1964 om precies te zijn, ik lag toen in het ziekenhuis na een blindedarmoperatie. Op diezelfde dag werd Theater PePijn geopend en sprak burgemeester Kolfschoten, die zich ijlings van de brand naar het nieuwe theatertje had verplaatst, de legendarische woorden:
'le roi est mort, vive le petit prince!'
Ik ben er vaak geweest, in dat kleine theatertje, heb er de eerste programma's gezien, met Liselore Gerritsen, Ferd Hugas en pianist Rob van Kreeveld.
Ook latere programma's heb ik gezien, waaronder de one-man-shows in het Scheveningse Kurhaus, met Bram van de Commune en Majoor Kees.
Paul van Vliet bezocht het Haagse Christelijk Gymnasium, dat in zijn tijd nog aan de Groot Hertoginnelaan lag. Nauwkeurig beschrijft hij in een van zijn liedjes de route die hij naar school liep: 'door de Javastraat, Laan van Meerdervoort en rechtsaf waar dat stoplicht staat.' Daar stond die school toen en 'daar staan nu twee gebouwen van een oliemaatschappij', klopt allemaal als een bus, ik volg hem op de voet.
Ik zat op het Eerste VCL toentertijd, ook een oer-Haagse school.
Koning Willem Alexander en zijn broers bezochten die school in de jaren tachtig, voor zijn dochters koos hij het Christelijk Gymnasium van Paul van Vliet, dat nu in de buurt van het Catshuis ligt.
Veel herinneringen aan Den Haag, veel herinneringen aan Paul van Vliet, onverbrekelijk verbonden met die stad.
Half februari van dit jaar stond ik zoals gebruikelijk op het kleine marktje op het Willem Royaardsplein in Den Haag, vanwege de vele bejaarden met rollators die in die buurt wonen ook wel 'Place des Invalides' genoemd. Ik sta er maandelijks vóór Albert Heijn en daar stond op die dag onmiskenbaar Paul van Vliet. Ik was zo vrij om hem aan te spreken en hij reageerde vriendelijk en niet afwerend. Op mijn vraag hoe het met hem ging antwoordde hij 'goed!' en vertelde hoe hij af en toe nog interviews gaf op verschillende locaties, onder andere in Theater Dilligentia, begin maart. Het bleek een besloten voorstelling te zijn, anders had ik zeker zijn advies opgevolgd en was erheen gegaan. Ik stuurde hem later die week een briefje om nog wat herinneringen op te halen en hem te bedanken voor het ontspannen en open gesprekje. Een paar dagen later ontving ik een handbeschreven kaart met de volgende tekst:
lieve Nelleke,
dank voor je leuke en hartelijke brief.
Zo hebben we samen toch ook een stukje gedeeld verleden.
Moge bijgaande tekst je inspireren tot mooie dingen.
Veel goeds bij al je bezigheden.
We zien elkaar nog wel bij Albert Hein.
Lieve groet,
Paul van Vliet


Op de keerzijde van de kaart de tekst van zijn lied
"ik drink op de mensen
die bergen verzetten
die door blijven gaan met hun kop in de wind.
Ik drink op de mensen
die met vallen en opstaan
blijven geloven
met het geloof van een kind

(...)

Ik drink op het béste
van vandaag en van morgen
ik drink op het mooiste waar ik van hou
ik drink op het maximum
wat er nog in zit
in vandaag en in morgen
in mij en in jou!

Aan het laatste couplet voegt Paul van Vliet met de hand geschreven mijn naam toe.
Een kostbaar geschenk.
Hij zal voor altijd herinnerd worden of, zoals ik het eens iemand hoorde verwoorden:
'so easy to remember, so hard to forget!'


Picture
0 Comments

    Archives

    November 2024
    September 2024
    Januari 2024
    Juli 2023
    Mei 2023
    Januari 2023
    Oktober 2021
    Februari 2021
    December 2020
    November 2020
    September 2020
    September 2019
    Juni 2018
    Januari 2017
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    April 2015
    Maart 2015
    April 2014
    September 2013
    Augustus 2013
    April 2013
    Januari 2013
    Juni 2012
    Mei 2012
    Februari 2012
    Januari 2012

    Author

    Nelleke Schiphorst

    RSS-feed

    Categories

    Alles

Photo from Fred Hsu