Tebe Poiem

We zijn weer thuis, vakantie voorbij.
Goed om weer hier te zijn, ook lastig om alles wat nu weer op me afkomt binnen de perken te houden.
Deze eerste week was vol. Woensdag voor de derde keer met het Collegium Vocale Zutphen i.s.m. 'Poco Piu' uit Nijmegen, 'ein Deutsches Requiem' gezongen. Dit keer in Arnhem in de Eusebiuskerk.
Mooie uitvoering.
Diezelfde dag vierde Roos, mijn oudste kleindochter, haar negende verjaardag. Ook dat verdiende alle aandacht. Haar moeder/mijn oudste dochter, verwacht binnenkort de vierde, we zijn stand-by Thijs en ik om de andere kinderen op te vangen wanneer ze gaat bevallen.
Er was ook nog een aantal dingen die voorbereid moesten worden voor het nieuwe seizoen, waaronder de Taizé-vieringen die ik, samen met Anita Meerdink uit Lochem, hier maandelijks organiseer.
Een uitdaging om de -zowel uiterlijke als innerlijke- rust van de afgelopen zomerweken vast te houden.
Af en toe luister ik naar de opname die gemaakt is van de groep met wie ik gezongen heb in Frankrijk en waarover ik in mijn vorige blog schreef: het Tebe Poiem van Bortniansky.
Zo klinkt dat: