In de kerken die ik bezoek tijdens mijn reis naar de Allier, zie je bijna altijd een beeltenis van de Heilige Rochus. Hij is de patroon van de pelgrims. Het gaat hier om Rochus van Montpellier, die leefde in de 14e eeuw. Hij gaf zijn bezittingen weg aan de armen en ging op reis naar Rome. In die tijd woedden er vaak pestepidemieën en wanneer Rochus in zo'n gebied kwam bleef hij daar om de zieken te verzorgen. Uiteindelijk wordt hij zelf getroffen door de pest en hij trekt zich terug in een bos. Het verhaal gaat dat een hondje hem daar elke dag een stuk brood brengt. Uiteindelijk geneest hij van de pest en gaat terug naar huis. Rochus wordt afgebeeld als pelgrim, met een staf en buidel en vaak ook met een Jacobsschelp. Met zijn hand tilt hij zijn kleding op waardoor de pestbuil op zijn been zichtbaar wordt. Aan zijn voeten zit het hondje, soms met een homp brood in zijn bek.
Gisteren reed ik in mn auto vanuit Frankrijk terug naar huis en maakte een tussenstop in Chartres om de kathedraal te bezoeken. Ik ben er al vaker geweest, maar het is steeds weer een verademing om er een tijdlang in te zitten en al dat moois en die stilte op je te laten inwerken. Dit keer was het anders beschikt.. Er was kennelijk iets te vieren, want er stond een band opgesteld voorin de kerk. Het koor was buiten beeld en ter hoogte van het altaar was een wit scherm opgetrokken tot op grote hoogte. Het was druk en lawaaierig in de kerk. Een jonge zangeres zong door een te hard afgestelde microfoon een lied dat net iets te hoog voor haar stem was. De muziek deed denken aan Corrie en de Heikrekels of iets wat daarop leek. Het verbaasde me wel -zacht uitgedrukt- om zoiets te horen op zo'n plek. Ik ben maar weer naar buiten gelopen en besloot om door te rijden naar Parijs en daar te overnachten. Toen ik een paar uur later de catacomben van een parkeergarage in de buurt van het gare de Lyon uitliep klonk er muziek uit de luidsprekers: het derde pianoconcert van Rachmaninoff.. 'Het kan verkeren', zei Brederode al. |
AuthorNelleke Schiphorst
|