Gisteren reed ik in mn auto vanuit Frankrijk terug naar huis en maakte een tussenstop in Chartres om de kathedraal te bezoeken. Ik ben er al vaker geweest, maar het is steeds weer een verademing om er een tijdlang in te zitten en al dat moois en die stilte op je te laten inwerken. Dit keer was het anders beschikt.. Er was kennelijk iets te vieren, want er stond een band opgesteld voorin de kerk. Het koor was buiten beeld en ter hoogte van het altaar was een wit scherm opgetrokken tot op grote hoogte. Het was druk en lawaaierig in de kerk. Een jonge zangeres zong door een te hard afgestelde microfoon een lied dat net iets te hoog voor haar stem was. De muziek deed denken aan Corrie en de Heikrekels of iets wat daarop leek. Het verbaasde me wel -zacht uitgedrukt- om zoiets te horen op zo'n plek. Ik ben maar weer naar buiten gelopen en besloot om door te rijden naar Parijs en daar te overnachten.  Toen ik een paar uur later de catacomben van een parkeergarage in de buurt van het gare de Lyon uitliep klonk er muziek uit de luidsprekers: het derde pianoconcert van Rachmaninoff..
'Het kan verkeren', zei Brederode al.