Dit jaar heb ik een groep mensen vanuit Warnsveld meegenomen om Pasen te vieren op het eiland Iona.
De Iona Community verzorgt elk jaar een aantal inhoudelijke weken en workshops en het beleven van de Stille Week en Pasen hoort daarbij. Alles is er op gericht om je ook innerlijk het Paasgebeuren te laten mee-beleven. Het gaat uiteindelijk om menselijke gevoelens en (innerlijke) bewegingen: verdriet, lijden, eenzaamheid, verraad, dood, opstanding. Op Iona wordt dat alles voor zover mogelijk ook zichtbaar, aanschouwelijk gemaakt: de Judaskus van het verraad; de geschiedenis in de Hof van Gethsemane: 'Jezus' heft zijn handen in vertwijfeling, zijn discipelen liggen te slapen, ook wanneer hij tussen twee Romeinse soldaten in wordt weggevoerd, het maakt indruk. Dan op Goede Vrijdag een processie, een groot ruw houten kruis wordt meegedragen, langs de diverse stadia van de kruisgang, die op verschillende manieren worden weergegeven, in woord en beeld. Steeds wordt stilgestaan tot de stoet uiteindelijk aankomt bij de eeuwenoude abdij van Iona. Die is kaal 'gestript', altaar en preekstoel zijn met zwarte doeken overdekt, de kaarsen branden niet.
Het kruis wordt voorin geplaatst en de rest van de dag is het stil in de kerk, met ruimte voor meditatie en inkeer. Wanneer je je zo intensief met het lijdensverhaal verbindt, wordt Pasen ook een intensieve beleving.
's Morgens vroeg wordt de geschiedenis bij het lege graf uitgebeeld en verwoord.
Die valt samen met een onvergetelijke zonsopgang die alles nog eens versterkt.
Nu is het kruis versierd met narcissen en staat voor in de kerk, die weer in z'n vertrouwde staat is hersteld.
Het weer wordt prachtig die dag en ik gebruik de middag voor een bezoek aan het nabijgelegen eiland Staffa, met de beroemde Fingalls Cave, die de componist Mendelssohn geïnspireerd heeft tot het schrijven van zijn symphonie de Hebriden. Op Staffa word ik ook nog verrast door een groot aantal 'puffins', (papagaaiduikers), die vlak aan mijn voeten heen en weer bewegen.
Ik heb genoten van deze week en mijn mede-pelgrims ook. Inmiddels zijn we allemaal behouden weer thuis.
De Iona Community verzorgt elk jaar een aantal inhoudelijke weken en workshops en het beleven van de Stille Week en Pasen hoort daarbij. Alles is er op gericht om je ook innerlijk het Paasgebeuren te laten mee-beleven. Het gaat uiteindelijk om menselijke gevoelens en (innerlijke) bewegingen: verdriet, lijden, eenzaamheid, verraad, dood, opstanding. Op Iona wordt dat alles voor zover mogelijk ook zichtbaar, aanschouwelijk gemaakt: de Judaskus van het verraad; de geschiedenis in de Hof van Gethsemane: 'Jezus' heft zijn handen in vertwijfeling, zijn discipelen liggen te slapen, ook wanneer hij tussen twee Romeinse soldaten in wordt weggevoerd, het maakt indruk. Dan op Goede Vrijdag een processie, een groot ruw houten kruis wordt meegedragen, langs de diverse stadia van de kruisgang, die op verschillende manieren worden weergegeven, in woord en beeld. Steeds wordt stilgestaan tot de stoet uiteindelijk aankomt bij de eeuwenoude abdij van Iona. Die is kaal 'gestript', altaar en preekstoel zijn met zwarte doeken overdekt, de kaarsen branden niet.
Het kruis wordt voorin geplaatst en de rest van de dag is het stil in de kerk, met ruimte voor meditatie en inkeer. Wanneer je je zo intensief met het lijdensverhaal verbindt, wordt Pasen ook een intensieve beleving.
's Morgens vroeg wordt de geschiedenis bij het lege graf uitgebeeld en verwoord.
Die valt samen met een onvergetelijke zonsopgang die alles nog eens versterkt.
Nu is het kruis versierd met narcissen en staat voor in de kerk, die weer in z'n vertrouwde staat is hersteld.
Het weer wordt prachtig die dag en ik gebruik de middag voor een bezoek aan het nabijgelegen eiland Staffa, met de beroemde Fingalls Cave, die de componist Mendelssohn geïnspireerd heeft tot het schrijven van zijn symphonie de Hebriden. Op Staffa word ik ook nog verrast door een groot aantal 'puffins', (papagaaiduikers), die vlak aan mijn voeten heen en weer bewegen.
Ik heb genoten van deze week en mijn mede-pelgrims ook. Inmiddels zijn we allemaal behouden weer thuis.
RSS-feed