De titel van deze eerste blog is 'Een nieuw begin'. Het is ook de titel van een column die ik een aantal jaren geleden geschreven heb, ik meen voor Zinweb. Ik geef hem hierbij nogmaals.
Het is winter. Buiten is het koud en er is weinig zichtbaar van al het moois dat de natuur te bieden heeft. Weinig kleur, kale bomen en struiken. Het is de tijd van ‘binnen’. Binnen de muren van je huis vind je de warmte en binnenin jezelf kun je je de kleuren herinneren. Het duurt nog wel een paar maanden voordat zich de opstanding in de natuur weer gaat voltrekken. Het wonder zo dichtbij, kun je het meebeleven?
Als mens heb je het vermogen om innerlijk een beeld te scheppen van wat je ogen hebben gezien. Van buiten naar binnen. Dat doet me denken aan een spelletje dat we vroeger deden op kinderfeestjes: een aantal voorwerpen op tafel, een minuut kijken en dan een doek er overheen. Welke weet je nog?
Zo verborgen als die voorwerpen is ook het leven in deze tijd van het jaar. Alsof er een doek overheen is gelegd. Maar je kunt het wel naleven, van binnen. Wat zich nu in de aarde voltrekt, wordt door het jaar heen zichtbaar op de aarde. Steeds weer: van dood naar opnieuw geboren worden, van groei naar bloei en van sterven naar dood.
In het vermogen een innerlijke wereld te scheppen is ieder mens in aanleg God gelijk. De schepping van de aarde is het grote voorbeeld. Uiterlijk zichtbaar leven helpt ons om innerlijk tot leven te komen en dat leven te ontwikkelen. Want elk beeld dat je krijgt draagt een kiem in zich van verandering. En steeds worden er nieuwe kansen geboden, elk jaar weer. Geen einde is er en ook geen begin. Hooguit een nieuw begin.
Nelleke