PROVENCE

Al een aantal jaren trekken Thijs en ik ons na de Kerstdagen terug in Zuid Frankrijk, zo ook nu. Dit jaar maak ik van de gelegenheid gebruik om, net als afgelopen zomer, mijn plek op de markten weer in te nemen. Rond oud & nieuw is het hier ook nog behoorlijk druk, daarna neemt het af. Toch reden genoeg om hier te staan met mijn sjaals, mutsen en poncho’s, van wol & kasjmir.
Hoewel koud, ’s morgens is het vaak ruim onder het vriespunt, schijnt hier de zon het grootste deel van de dag en is de lucht helder blauw. Dat maakt het heerlijk om hier te zijn en, na gedane arbeid, op een terrasje neer te strijken met een glas rosé.
In principe wil ik hier tot eind van de maand blijven, maar het is de vraag of het de moeite gaat lonen. Ik zou ook morgen met Thijs mee terug kunnen rijden naar huis. Het valt me altijd weer moeilijk om zo’n besluit te nemen. Ik word me dan bewust van de twee sub-personen die ik in mij heb: het kleine, angstige kind dat het liefste wil wegkruipen en de volwassen, ondernemende vrouw, die overal vol ingaat. Het kind wil aan de hand genomen worden, de vrouw moet juist in de hand gehouden worden, anders gaat ze er vandoor met al haar energie. Tussen die twee laveer ik heen en weer.
 
Gisteren heb ik in mijn vergunning opgehaald voor de markt in Aix-en-Provence, een mijlpaal. Het kostte heel wat moeite, maar ik heb hem binnen. Behalve de markt in Isle-sur-la-Sorgue op zondag, wil ik nu ook nog dinsdag in Aix proberen de markt op te komen (op de Cours Mirabeau) en kijken hoe dat is. Ik blijf dus hier, in elk geval tot en met dinsdag. Daarna kijk ik weer verder. Ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil, ik heb geen verplichtingen. Als ik terug ben in Nederland heb ik mijn plaats weer in Amsterdam op de Noordermarkt op zaterdag.
Het voelt als een goed besluit!