vagantes
  • Vagantes
  • MARKTEN
  • De Webkraam
  • Reizen
  • Lezingen
  • Dante
  • Wie ben ik
  • Foto's
  • Het jaar rond
  • Blog
  • Contact
  • Links
  • Blog

Pasen op Iona

30/4/2014

0 Comments

 
Dit jaar heb ik een groep mensen vanuit Warnsveld meegenomen om Pasen te vieren op het eiland Iona.
De Iona Community verzorgt elk jaar een aantal inhoudelijke weken en workshops en het beleven van de Stille Week en Pasen hoort daarbij. Alles is er op gericht om je ook innerlijk het Paasgebeuren te laten mee-beleven. Het gaat uiteindelijk om menselijke gevoelens en (innerlijke) bewegingen: verdriet, lijden, eenzaamheid, verraad, dood, opstanding. Op Iona wordt dat alles voor zover mogelijk ook zichtbaar, aanschouwelijk gemaakt: de Judaskus van het verraad; de geschiedenis in de Hof van Gethsemane: 'Jezus' heft zijn handen in vertwijfeling, zijn discipelen liggen te slapen, ook wanneer hij tussen twee Romeinse soldaten in wordt weggevoerd, het maakt indruk. Dan op Goede Vrijdag een processie, een groot ruw houten kruis wordt meegedragen, langs de diverse stadia van de kruisgang, die op verschillende manieren worden weergegeven, in woord en beeld. Steeds wordt stilgestaan tot de stoet uiteindelijk aankomt bij de eeuwenoude abdij van Iona. Die is kaal 'gestript', altaar en preekstoel zijn met zwarte doeken overdekt, de kaarsen branden niet.
Het kruis wordt voorin geplaatst en de rest van de dag is het stil in de kerk, met ruimte voor meditatie en inkeer. Wanneer je je zo intensief met het lijdensverhaal verbindt, wordt Pasen ook een intensieve beleving.
's Morgens vroeg wordt de geschiedenis bij het lege graf uitgebeeld en verwoord.
Die valt samen met een onvergetelijke zonsopgang die alles nog eens versterkt.
Nu is het kruis versierd met narcissen en staat voor in de kerk, die weer in z'n vertrouwde staat is hersteld.
Het weer wordt prachtig die dag en ik gebruik de middag voor een bezoek aan het nabijgelegen eiland Staffa, met de beroemde Fingalls Cave, die de componist Mendelssohn geïnspireerd heeft tot het schrijven van zijn symphonie de Hebriden.
Op Staffa word ik ook nog verrast door een groot aantal 'puffins', (papagaaiduikers), die vlak aan mijn voeten heen en weer bewegen.
Ik heb genoten van deze week en mijn mede-pelgrims ook. Inmiddels zijn we allemaal behouden weer thuis.


0 Comments

Tebe Poiem

6/9/2013

0 Comments

 
We zijn weer thuis, vakantie voorbij.
Goed om weer hier te zijn, ook lastig om alles wat nu weer op me afkomt binnen de perken te houden.
Deze eerste week was vol. Woensdag voor de derde keer met het Collegium Vocale Zutphen i.s.m. 'Poco Piu' uit Nijmegen, 'ein Deutsches Requiem' gezongen. Dit keer in Arnhem in de Eusebiuskerk.
Mooie uitvoering.
Diezelfde dag vierde Roos, mijn oudste kleindochter, haar negende verjaardag. Ook dat verdiende alle aandacht. Haar moeder/mijn oudste dochter, verwacht binnenkort de vierde, we zijn stand-by Thijs en ik om de andere kinderen op te vangen wanneer ze gaat bevallen.
Er was ook nog een aantal dingen die voorbereid moesten worden voor het nieuwe seizoen, waaronder de Taizé-vieringen die ik, samen met Anita Meerdink uit Lochem, hier maandelijks organiseer.
Een uitdaging om de -zowel uiterlijke als innerlijke- rust van de afgelopen zomerweken vast te houden.
Af en toe luister ik naar de opname die gemaakt is van de groep met wie ik gezongen heb in Frankrijk en waarover ik in mijn vorige blog schreef: het Tebe Poiem van Bortniansky.
Zo klinkt dat:

0 Comments

Vagant

22/8/2013

0 Comments

 
Foto
Vandaag was ik een vagant, zo een als ik omschrijf op de homepage van deze site: een zwerver, zoeker. Het woord lijkt verdacht veel op het -eveneens uit het Latijn afkomstige- woord vacant, dat ‘vrij zijn’ betekent. (vakantie!)

Een vagant op vakantie dus.

Sinds vijf weken ben ik nu in Frankrijk, vrij maar toch ook weer niet helemaal vrij van alles: ook op zoek naar nieuwe dingen, inspiratie aan het opdoen voor mijn reizen van volgend jaar, filosoferend over hoe het afgelopen jaar geweest is, wat ik wil behouden en wat ik wil veranderen, hoe ik volgend jaar verder wil gaan.

In juli was ik een week op l’Huy Préau, een landgoed beheerd door Nederlandse mensen in de Morvan.
Daar heb ik, met een groep van 12 mensen, een zangworkshop gevolgd onder leiding van Joep de Bont.
Ik was er al eens eerder geweest en daaraan bewaar ik goede herinneringen. Dat was een van de redenen dat ik me weer heb opgegeven, maar er was nog een tweede reden en die heeft weer te maken met die inspiratie waar ik in het begin van dit stukje over schreef. Tijdens de reizen die ik organiseer wordt er ook gezongen. Soms beginnen we de dag met een half uurtje zingen, soms eindigen we ermee: canons en andere eenvoudige muziek, niet te moeilijk. Tijdens de reizen leid ik die zangsessies en dat is niet altijd gemakkelijk.
Zo had mijn deelname aan deze workshop dus nóg een aanleiding: ervaring opdoen en kijken hoe een ander, in dit geval Joep, zoiets aanpakt. Hij krijgt het als geen ander voor elkaar, om van een aantal mensen die elkaar aan het begin totaal niet kent, een hechte groep te maken, die aan het eind van de week met warme gevoelens en beloftes van weerzien uit elkaar gaat.
En wat hebben we mooi gezongen: een vrolijk Spaans lied, Afrikaanse improvisaties, een aantal Kyries,  mooie -voor mij vaak- onbekende canons,  en een prachtig vierstemmig Russisch Orthodox ‘Tebe Poiem’.

Vanuit de Morvan ging de reis, met wat tussenstops, naar het zuiden, waar we al sinds ruim tien jaar een huisje huren voor de zomerweken. Klein en eenvoudig, maar in alle rust en in een bloedmooie omgeving. Met zwembad erbij, dat wel, maar met temperaturen van vaak ruim boven de 30 graden is dat ook welhaast onmisbaar. Het is een oase van rust, waaraan ik thuis, in drukke tijden, vaak met heimwee denk en nu dan ook volop van geniet. Eindelijk eens tijd om de boeken te lezen waar ik thuis maar niet aan toekom, en –als ik eerlijk ben- waar ik thuis vaak niet de rust voor vind..
Je kunt van hieruit welhaast alle kanten op wandelen en dwalen of, als je niet oppast, ver-dwalen.
Ik verdwaal vaak, maar vind meestal de weg wel weer terug. Eerlijk gezegd heb ik een hekel aan kaartlezen, ik loop liever op m’n intuïtie. Dat betekent niet dat ik zo’n goed gevoel heb voor richting, integendeel… het betekent eerder dat mijn neus vaak de goede kant op staat en gevoelig is voor mooie plekjes in de omgeving én het betekent dat ik erop vertrouw dat ik altijd wel weer op een plek uitkom die me bekend voorkomt: link maar spannend.

Dit jaar heb ik voor het eerst ook een reis naar dit gebied georganiseerd en tijdens die reis hebben we een aantal mooie wandelingen gemaakt, langs paden die ik in voorgaande jaren heb ontdekt.
Nu ben ik hier weer op zoek naar nieuwe routes, voor de reis die voor volgend jaar geplanned staat.
Ik heb ook de tijd gehad om mijn website bij te werken. De nieuwe reizen voor volgend jaar op te nemen, foto’s aan te passen en toe te voegen en… mijn blog bij te werken.

Nog ruim een week en dan rijden we terug naar Nederland en ook dat is goed.
Heerlijk om de kinderen en kleinkinderen weer te zien en hun verhalen te horen en… we zijn in blijde verwachting van de geboorte van ons zevende kleinkind half september!

0 Comments

Louis van Dijk

23/4/2013

3 Comments

 
Omdat de afspraak die ik een tijdje geleden had op het laatste moment niet doorging, was ik alsnog in de gelegenheid om het laatste van de zes concerten bij te wonen van Louis van Dijk, te gast bij Cor Bakker.
Louis van Dijk is Cor Bakkers ‘grote idool’, Louis van Dijk is ook mijn grote idool, al zo’n jaar of veertig. De eerste keer dat ik hem hoorde spelen was in Delft. Daar begeleidde hij de Belgische zanger Miel Cools. Die kwam als eerste op en toen hij op het podium het applaus van het publiek in ontvangst nam liep Louis –onopvallend haast- achter hem langs; met een uitstraling van ‘let vooral niet op mij’, ging zitten achter de vleugel en… speelde de sterren van de hemel. Zo mooi had ik denk ik nog nooit iemand horen spelen, 1973 zal het geweest zijn.

In 1977, aan de vooravond van de geboorte van onze oudste dochter, hoorden we in Den Haag, in Theater Dilligentia, Louis van Dijk & Jules de Corte op twee vleugels. Veel mensen kennen Jules de Corte niet anders dan als zanger van het lied ‘Ik zou weleens willen weten’. Hij heeft echter veel meer gecomponeerd. Ooit hoorde ik Louis van Dijk op een koffieconcert een prachtig stukje spelen, dat bij navraag een hele vroege compositie van Jules de Corte was: ‘dix-huit ans’ heet het; hij had het op zn achttiende gecomponeerd. Het staat op een mini-CDtje als bijlage bij het boekje ‘Speelman’ dat Hans Bouma over Louis van Dijk heeft geschreven. Verder is het nummer bij mijn weten nooit uitgebracht. Toen mijn derde dochter Sanneke, aan de arm van haar vader de trouwzaal binnenkwam, klonk die muziek.

Op de LP Aquarelles speelt Louis muziek die hij schreef, geïnspireerd door de schilderingen van zijn overleden vrouw Hilda. Er staan prachtige stukken op, onder andere een fuga die hij overigens volgens mij zo uit zn mouw tovert. Er zijn maar weinig mensen die dat kunnen.

Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik de concerten heb bijgewoond van Louis samen met de pianist Daniel Waijenberg, in het Concertgebouw, in de jaren 80. Op een van de LP’s van die concerten staat het Rondo in A van Franz Schubert voor quatre-mains. Ik ken het stuk van die LP en heb het zelf ooit gespeeld met mijn toenmalige pianoleraar.

Louis van Dijk is behalve een meester-pianist ook een meester begeleider. Prachtig voorbeeld daarvan is natuurlijk de tijd dat hij samen met Ramses Shaffy en Liesbeth List optrad in Shaffy Chantant. Hij excelleert als pianist, maar geeft altijd weer de ruimte aan degene die hij begeleidt. Ik kan eindeloos luisteren naar ‘Zo hoog in de hemel’ of naar ‘Duet’, beide op de LP Shaffy Chantate, ergens uit de jaren 70.

Op het concert met Cor Bakker in het Nieuwe de la Mar Theater speelde Louis een compositie van hemzelf, waarop Ivo de Wijs een tekst heeft geschreven. Het nummer heet ‘Hoop’ en ooit heb ik het horen zingen door Jenny Arean, die een aantal jaren geleden samen met Louis van Dijk een programma had. Het is van een zeldzame schoonheid. Nu was er geen Jenny Arean en las Cor Bakker de tekst voor. Ik kan het niet laten horen want bij mijn weten is het nergens opgenomen

Er is zoveel moois dat ik zou willen laten horen, moeilijk om te kiezen.

Het wordt een stukje van bovengenoemde LP Aquarelles.

Omdat ik er zo blij van word als ik het hoor.
3 Comments

BACHDAG 2013

20/1/2013

1 Comment

 
Gisteren heb ik meegezongen in een scratch onder leiding van Ton Koopman.
We hebben een motet van Bach ingestudeerd en aan het eind van de dag uitgevoerd, een van mijn lievelingsstukken: ‘der Geist hilft unsrer Schwachheit auf’.
Ton Koopman werd bijgestaan door een collega dirigent en clavecimbelspeler, Jan Kleinbussink. Onder zijn leiding heb ik ooit de Mattheus Passion gezongen in Deventer, in de jaren negentig.

Een van de koorleden met wie ik gisteren gezongen heb, houdt binnenkort bij hem thuis voor vrienden en bekenden een avond over leven en werken van JS Bach en hij heeft Ton Koopman gevraagd of hij hem wat vragen mocht stellen. Van dat interview is een you tube filmpje gemaakt. Ik was erbij en ik mag wel zeggen dat ik op het puntje van mn stoel heb gezeten. Ik kom zelf ook nog even aan het woord en krijg uitgebreid antwoord op mijn vraag, niet alleen van Ton Koopman, maar ook van Jan Kleinbussink.

Hierbij de link naar het filmpje waarop eerst een klein stukje te zien is van de repetitie van gisteren en daarna het interview met Ton Koopman.
  Op het andere filmpje is het gisteren ingestudeerde en uitgevoerde motet van Bach te horen, hier gezongen door het Vocal Consort Berlin.
1 Comment

Sint Rochus

11/6/2012

0 Comments

 
Foto
In de kerken die ik bezoek tijdens mijn reis naar de Allier, zie je bijna altijd een beeltenis van de Heilige Rochus. Hij is de patroon van de pelgrims. Het gaat hier om Rochus van Montpellier, die leefde in de 14e eeuw. Hij gaf zijn bezittingen weg aan de armen en ging op reis naar Rome. In die tijd woedden er vaak pestepidemieën en wanneer Rochus in zo'n gebied kwam bleef hij daar om de zieken te verzorgen. Uiteindelijk wordt hij zelf getroffen door de pest en hij trekt zich terug in een bos. Het verhaal gaat dat een hondje hem daar elke dag een stuk brood brengt. Uiteindelijk geneest hij van de pest en gaat terug naar huis. Rochus wordt afgebeeld als pelgrim, met een staf en buidel en vaak ook met een Jacobsschelp. Met zijn hand tilt hij zijn kleding op waardoor de pestbuil op zijn been zichtbaar wordt. Aan zijn voeten zit het hondje, soms met een homp brood in zijn bek.

0 Comments

het kan verkeren..

3/6/2012

0 Comments

 
Foto
Gisteren reed ik in mn auto vanuit Frankrijk terug naar huis en maakte een tussenstop in Chartres om de kathedraal te bezoeken. Ik ben er al vaker geweest, maar het is steeds weer een verademing om er een tijdlang in te zitten en al dat moois en die stilte op je te laten inwerken. Dit keer was het anders beschikt.. Er was kennelijk iets te vieren, want er stond een band opgesteld voorin de kerk. Het koor was buiten beeld en ter hoogte van het altaar was een wit scherm opgetrokken tot op grote hoogte. Het was druk en lawaaierig in de kerk. Een jonge zangeres zong door een te hard afgestelde microfoon een lied dat net iets te hoog voor haar stem was. De muziek deed denken aan Corrie en de Heikrekels of iets wat daarop leek. Het verbaasde me wel -zacht uitgedrukt- om zoiets te horen op zo'n plek. Ik ben maar weer naar buiten gelopen en besloot om door te rijden naar Parijs en daar te overnachten.  Toen ik een paar uur later de catacomben van een parkeergarage in de buurt van het gare de Lyon uitliep klonk er muziek uit de luidsprekers: het derde pianoconcert van Rachmaninoff..
'Het kan verkeren', zei Brederode al.

0 Comments

May 28th, 2012

28/5/2012

0 Comments

 
0 Comments

'k Ha dy leaf

12/5/2012

1 Comment

 
Vanmorgen tijdens het hardlopen een nieuwe speellijst op mijn I-Pod beluisterd. Ik heb me laten verrassen door mijn eigen muziek, de boel door elkaar geshuffled. Veel oud maar wel lekker: Beatles, Stones, Paul Simon, Elton John, maar ook James Blunt (Goodbye my lover) en Izaline Callister (Steal my heart).
Absolute topper vanochtend: Ik ha dy leaf van De Kast, met Syb van der Ploeg. Ik heb de life-opname, waarin het publiek uit volle borst meezingt. Dat lukt mij nog net niet tijdens het hardlopen..
Wat houd ik toch van die Friese taal! Gek is dat, ik kom er niet vandaan, maar ik vind het zo mooi om naar te luisteren, de klanken raken me en de woorden: 't is krekt of asto yn myn bloed sitst en ik kin der neat tsjin dwaen'
Komt-ie:
1 Comment

Bösendorfer, Wenen

27/2/2012

0 Comments

 
Februari 2012, Wenen: Spanische Reitschule, Hundertwasser, Klimmt, Karlskirche, Wiener Staatsoper, Wiener Musikverein en..... Bösendorfer, de Rolls Royce onder de vleugels. Wibi Soerjadi heeft er een, Louis van Dijk heeft er een en ik mocht ze vandaag een voor een bespelen in de showroom van Bösendorfer, van piano naar vleugel naar concertvleugel! Een feest! Mijn jongste dochter wist het treffend te verwoorden:  "alsof je op het paard van Anky van Grunsven mag rijden".
0 Comments
<<Previous
Forward>>

    Archives

    July 2023
    May 2023
    January 2023
    October 2021
    February 2021
    December 2020
    November 2020
    September 2020
    September 2019
    June 2018
    January 2017
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    April 2015
    March 2015
    April 2014
    September 2013
    August 2013
    April 2013
    January 2013
    June 2012
    May 2012
    February 2012
    January 2012

    Author

    Nelleke Schiphorst

    RSS Feed

    Categories

    All

Photo used under Creative Commons from Fred Hsu